عنوان کتاب: یک دم نور

نویسنده :آندری تارکوفسکی

مترجم : پریسا دمندان

ناشر : حرفه هنرمند

نویسنده نقد : آرام طهماسبی

     تارکوفسکی را برای فیلم­ هایش و نماهای شاعرانه ­اش می­شناسند و نه برای عکس­ هایش، این عکس ­ها در واقع مجموعه ­ای شخصی­ اند و برای مقاصد شخصی گرفته شده ­اند، برای ثبت خاطره یا لحظه ­ای به یاد ماندنی از دید وی، او وسیله ­ای را به تازگی کشف کرده است به نام دوربین پولاروید که عکس را پس از مدتِ کمی از گرفته شدن، ظاهر شده و چاپ شده در قطعِ مخصوصِ شبهِ مربع در اختیارش قرار می ­دهد ولی قابلیت هیچ­گونه دست­کاری در عکس را به مخاطب نمی ­دهد، به همین ­منظور عکاسی با آن در عین راحتی نیازمند شناخت و مهارت در عکاسی نیز می­ باشد، تارکوفسکی سوژه­ هایش را معمولا افراد، مکان ­ها و زمان ­های ارزشمند از نظر خودش انتخاب کرده است و آن­ ها را با زیبایی خاصی به تصویر کشیده است­، عکس ­های او فضای کاملا شاعرانه و در عین حال وهم ­آلود و مرموز دارند، او با استادی خاصی نور را در کنترل خویش دارد و از آن به عنوان ماده خامِ عکس ­هایش استفاده می­ کند، تارکوفسکی گذر زمان را احساس می­ کند و قصد دارد زمان را بازایستاند. او به کوتاهی زندگی پی برده و آگاهانه قصد جاودانه کردن لحظات ارزشمندِ خویش را دارد، این تصاویر پولاروید، حسی اسرارآمیز و شاعرانه را در ما برمی ­انگیزد، اندوهی که حاصل دیدن چیزها برای آخرین بار است، انگار تارکوفسکی قصد داشته دیگران را به شیوه ­ای سریع و از کوتاه­ترین راه به لذت خود راهنمایی کند، این عکس ­ها زمان را متوقف کرده­ اند، اما بیش از همه نشان دهنده­ ی میل قلبی تارکوفسکی به شریک کردن دیگران است، حسّی چون وداعی جاودانه و شادمانه.