عنوان : بررسی بازنمایی امر آلوده در خودنگاره‌های عکاسان معاصر

نگارش و تحقیق: یاسمن علی پور

 استاد راهنما: سید مهدی مقیم نژاد

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

رشته تحصیلی: عکاسی 

سال تحصیلی: شهریور ماه 1396

چکیده
یکی از مهم‌ترین مراحل فرآیند تبدیل شدن یک شخص به سوژه از دیدگاه ژولیا کریستوا‌‌، مرحله‌ی آلوده‌انگاری است که به معنای دور ریختن هر آنچه برای خود، «دیگری» محسوب می‌شود، است. کریستوا این «دیگری» را امر آلوده می‌نامد. امر آلوده به دلیل ماهیت هنجارشکنانه‌اش بار‌ها در طول تاریخ هنر، توسط هنرمندان به ویژه هنرمندان پیرو جنبش‌های اعتراضی، برای رساندن پیام‌های مورد نظرشان مورد استفاده قرار‌ گرفته ‌است. ‌در دوره‌ی معاصر نیز بسیاری از عکاسان، امر آلوده را به خودنگاره‌هایشان وارد کرده‌اند. هدف پژوهش پیش ‌رو بررسی چگونگی تعمیم‌ یافتن نظریه‌ی آلوده‌انگاری به خودنگاره‌های عکاسان معاصر است‌‌. این پژوهش در انتها به این نتیجه‌ی کلی می‌رسد که با توجه به بازنمایی امر آلوده در خودنگاره‌های عکاسان معاصر برای رساندن پیام‌های گوناگون، این هنرمندان خودنگاره‌هایشان را به عنوان عرصه‌ای برای آلوده‌انگاری انتخاب کرده‌اند تا علاوه بر بیان دغدغه‌های شخصی از این راه، هنجار‌های حاکم بر جامعه را به چالش بکشند. در این پژوهش که با روش تحلیلی- توصیفی انجام شده ‌است، از روش کتابخانه‌ای برای گردآوری اطلاعات استفاده شده و تصاویر از پایگاه‌های اینترنتی گردآوری شده‌اند.‌

کلمات کلیدی: ژولیا کریستوا، آلوده‌انگاری، امر آلوده، خودنگاره، عکاسان معاصر

Abstract
Julia Kristeva believes that one of the most important stages of becoming a subject is a process called Abjection. Abjection is a process in which a person throws away anything representing “other” to I. Kristeva calls this “other” the abject. Because of it’s provocative nature, the abject has been used by many artists specially members of protesting movements. Many contemporary photographers used the abject in their self-portraits. The main goal of this thesis is to understand how the abjection theory is applicable to contemporary photographer’s self-portraits. In order to reach this goal, first a description of the abjection theory and the way it was applied in art and literature is given. After that, a brief history of self-portraits and how the abject was represented in some of the contemporary photographer’s Photographs is provided. In the last part self-portraits of 3 photographers is thoroughly discussed. This study concludes that these artists represent concepts like abject in order to challenge the symbolic order in the society.

 Key Words: Julia Kristeva, Abjection, Abject, Contemporary Photographers, Self Portraits