عنوان : بررسی عوامل اثرگذار در عکاسی تئاتر با نگاهی به آثار داگلاس اچ جفری، جوزف کودلکا و یوسف کارش

نگارش و تحقیق: سها اسدی

استادراهنما:محمد خدادادی مترجم زاده

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

رشته تحصیلی: عکاسی 

سال تحصیلی: تیرماه 1398

چکیده

ماهیت تئاتر در گذرا بودن آن است، و پس از اجرا شدن نمایش، اثری از آن باقی نمی‌ماند و تنها در حافظه تماشاگرانی که در آن زمان نمایش را دیده‌اند ثبت می‌شود، ولی عکاسی فرصتی برای ثبت و نگه داشته شدن این هنر در قاب تصویر را ایجاد می‌کند و آن را برای همیشه جاودان و زنده نگه می‌دارد. در واقع عکاسی تئاتر نقش مهمی را در تاریخ تئاتر بازی می‌کند. عکاس تئاتر به ثبت لحظاتی شگفت انگیز از یک اثر نمایشی می‌پردازد و تصاویری را ثبت می‌کند که شاید حتی از چشم تماشاگران نیز پنهان مانده باشد. او همچنین برای ثبت یک اثر نمایشی، باید با عوامل موثر در عکاسی تئاتر آشنایی کامل داشته باشد تا بتواند حس و حال فضای نمایش را در عکس‌ها به طور کامل نشان دهد. در این پژوهش با استفاده از اطلاعات از نوع کتابخانه‌ای و گردآوری مطالب با استفاده از منابع مکتوب و دیجیتال، سعی بر معرفی عوامل تاثیرگذار در عکاسی تئاتر با بررسی و معرفی آثار داگلاس اچ جفری که عکس‌های او از مهم ترین گنجینه‌‌های عکاسی تئاتر قرن بیستم در انگلستان محسوب می‌شوند، جوزف کودلکا عکاس معروف خیابانی که آثار قابل توجهی در زمینه‌ی عکاسی تئاتر دارد و یوسف کارش عکاس مطرح پرتره که شروع عکاسی را در تئاتر تجربه کرده، شده است. در واقع عکاسی تئاتر نقش مهمی در نگاه عکاسانه‌ی این عکاسان داشته و عکس‌های تئاتر چشمگیری از آن ها به یادگار مانده است. همچنین با هدف شناخت بهتر تئاتر و درک ارتباط آن در اعصار مختلف تاریخ با عکاسی، به تاریخچه‌ی کلی عکاسی تئاتر در جهان اشاره شده است. در واقع عکس‌ها تنها مدارک تصویری از اجرا‌‌های نمایشی هستند و اگر عکاسی را از تاریخ تئاتر جدا کنیم، نمایش در همان لحظه‌ی اجرا به پایان خواهد رسید. اما به واسطه عکاسی، تئاتر جانی دوباره می‌گیرد و با زبانی دیگر روایت می‌شود، در آخر اگرچه نمایش تمام می‌شود اما عکاسی با ثبت لحظات آن را نامیرا خواهد کرد.

واژه‌هاي كليدي: عکاسی، عکاسی تئاتر، داگلاس اچ جفری، جوزف کودلکا، یوسف کارش

Abstract
Theater is transient intrinsically, and after the show runs, it does not leave any trace of it, and it only records in the memory of the audience who saw the show at that time. However, photography gives it a chance to be captured and kept in a frame in order to be living forever. In fact, theater photography has played an important role throughout the history of theater.
Theater photographer captures several phenomenal moments of a play which may be unseen by the audience in the theater. In addition, the photographer has to be familiar with all the elements which are essential for the theater photography, so he can thoroughly represent the essence of the play into the pictures.
This thesis is going to introduce the effective and essential elements of theater photography by looking and interpreting the works of three photographers with the help of data from library and also written and digital sources. These photographers are Douglas H. Jeffery whose pictures are one of the most important archives of theater photography from twentieth century; Joseph Koudelka, a great and famous street photographer who has some important pictures in the field of theater photography; and Yousuf Karsh, one of the greatest portrait photographers with a lot of famous pictures who has some experience in theater photography which helped him through his work as a portrait photographer.
This thesis will also have a glance at photography history in order to perceive a better understanding of the relation between theater and photography in different periods of history. In fact, photos are the only documents proving that those plays were existed. If we separate photography from theater, there would be no theater lasting more that its own playtime, but because of photography, theater will get a new life and spoken in another language; in the end, although the show is over, photography will immortalize its recording of moments.
Key words: Photography, Theater photography, Douglas H. Jeffery, Joseph Koudelka, Yousuf Karsh