عنوان :بررسی و تحلیل مؤلفه ها و معیارهای عكاسی خیابانی و سنجش آن در عكاسی ایران

نگارش و تحقیق: شیوا فرهنگ

استادراهنما: مهدی مقیم نژاد

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

رشته تحصیلی: عکاسی 

سال تحصیلی: شهریورماه 1398

چکیده

عکاسی خود پدیده ای مدرن است. مدرنیته به تغییر در اشکال حیات اجتماعی انجامید و همچنین فضاها و معابر عمومی و ضربآهنگ زندگی انسان در این فضاها را دستخوش تحول کرد. از بدو ابداع عکاسی، عکاسان توسط دوربین به تجربۀ خیابان و فضای عمومی و زیست اجتماعی در آن پرداخته اند. که در نهایت میتوان به بخشی از این تجارب، عنوان عکاسی خیابانی را اطلاق کرد. این رساله با توجه فراگیر شدن این ژانر به تعریف و تبیین مؤلفه ها و معیارهای عکاسی خیابانی با توجه به آثار عکاسان غربی و سنجش آن در تاریخ عکاسی ایران پرداخته است. از این مؤلفه ها میتوان به پرداختن به فضای عمومی، به کارگیری تمهید کاندید، عدم صحنه پردازی و عدم لزومِ به تصویر کشیدن همیشگی خیابان و مردم اشاره کرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد در ایران به دلیل متفاوت بودن تجربۀ زیست های که ریشه در سنت، فرهنگ، قانون و سیاست هر جامعه دارد، تجربه و مواجهۀ عکاس ایرانی در برخورد با فضای عمومی متفاوت از همتایان غربیشان بوده است. بررسی های صورت گرفته در این رساله نشان می دهد که در ایران عکس های خیابانی وجود داشته اما عکاسی خیابانی نه. موانع پیش روی عکاسی خیابانی پیش از همه عامل کنش مخرب است که در میان همۀ فرهنگ ها و جوامع مشترک بوده و ایران را نیز شامل می شود. عواملی که به طور خاص این ژانرِ عکاسی را در ایران محدود می کنند عبارت اند از موانع قانونی، سنت جاری و عدم تجربۀ مدرنیته. البته امروزه این روند در حال تغییر بوده و عکاسان جوان و تازه نفس در تلاش برای عرضۀ آثار خود در فضای مجازی هستند. این فضا اکنون خود به بستری برای ارائه و پیشرانی برای این ژانر بدل شده است و آیندۀ پویاتری را برای این ژانر در ایران نوید می دهد
کلمات کلیدی: عکاسی خیابانی، عکاسی ایران، فضای عمومی